“Küçük kızım Nevra’ya, aman büyüme derim bazen.”
Kendi
halinde çocuklardık. Beş sınıflı eski bir okula gider gelir, boş zamanlarımızda
mevsim oyunları oynar, oyunlar icat eder, aylak aylak dolaşırdık. Ne olduysa o günlerde oldu. Orta mektep
başladı. Magirus’tan Mercedes’e çevrilmiş otobüse ömrü boyunca birkaç defa
binen ben, yeni alınmış yeşil renkli Süper Man’la sabah gün doğmadan okula
gidiyor, akşam karanlığında eve dönüyordum....
