Şimdiki trenler hızlı da olsa, duygunun ritmi daima aynı. Ben de siyah beyazı tercih edenlerdenim.
Trenlerle ilgili şiirler daima hüzünlü. Mesela Cahit Sıtkı şöyle yazmış:
Nereye bu gece vakti?
Güzel tren, garip tren?
Düdüğün pek acı geldi,
Hatıra neler getiren.
Çokmudur mendil sallamam;
Her yolcu az çok aşinam,
Haydi, yolun açık olsun;
Geçtiğin köprüler sağlam,
Tüneller aydınlık olsun.
**
Bu da Orhan Veli'den:
Garibim
Ne bir güzel var
Avutacak gönlümü
Bu şehirde,
Ne de tanıdık bir çehre;
Bir tren sesi
Duymaya göreyim
İki gözüm iki çeşme.
Fotoğraflar da çok farklı değil. Siyah-beyazın dramatik ve yalnızlık hissi veren karelerini gösterme derdinde oluyor fotoğrafçılar da. İki örnek:
 | ||||
| The woman in the rain waiting for the train |
 |
| isimsiz |
