Cumartesi günü şafakla uyandım otobüste. Orta Torosları çoktan aşmışız. Sisli, yağmurlu, soğuk bir sonbahar günü. Aracın penceresine vuran yağmur damlalarından nerde olduğumuzu kestirmem zor. Muavine soruyorum. Pozantı’yı geçtik diyor. İyi diyorum, 14 saatlik yolun çoğu gitmiş. Bir gün önce gezdiğim, gezdikçe başımı döndüren Hasankeyf’i düşünüyorum.
Ne çok gezmişim öyle. Ne çok notlar almışım gezilere dair.
***
Benim gibi yeri dar...
